فول فایل

مقدمه:هنر ديدن نوشتن كار بيهوده اي است اگر در ابتداي امر هنر ديدن جهان ، به منزله يك داستان بالقوه به ذهن متبادر نشود. ( ولاديميرناباكوف ) براي آنكه بتوانيم خوب بنويسيم بايد آدمها و زندگيهايشان را بشناسيم بايد دقيق و عميق به پديدهها و مسائل اطرافمان نگاه كنيم و عميقاً دربارهشان فكر كنيم .ما در مقام يك نويسنده زماني قادر خواهيم بود ، احساس زندگي را به خواننده آثارمان منتقل كنيم كه ابتدا خودمان عميقاً اين احساس را تجربه كرده باشيم .در اين راه هنر ديدن به ما بسيار كمك خواهد كرد .هنري كه با صبري طولاني به دست ميآيد بواقع يك هنرمند ، يك نويسنده ميداند كه در هر چيز ، جزئي كشف ناشده و ناديده وجود دارد ، اما ما چشمان خود را عادت دادهايم تا تنها چيزهايي را ببينيم كه ديگران پيش از ما ديدهاند ولي يك نويسنده به خوبي ميداند كه در فرد يا شئ يا پديدهاي چيزي نهفته است كه آن فرد يا آن شئ را از افراد يا اشياء ديگر متمايز ميكند او بايد به دنبال اين نظمهاي مخفي اين جزءهاي نهفته برود حقيقت اينست كه اكثر انسانها در اغلب لحظات به علت غرق شدن در عادتها فرورفتن در خودخواهيها و يا سردشدن در بيتفاوتهاي تنها روي خود توجه و تمركز دارند تا اشياء و موجودات اطرافشان و تنها در بعضي لحظات كوتاه ناب شاعرانه و معنويت كه ميتوانند هستي و وجود را حس كنند بنابراين پيشنهاد ميكنم روي هنر ديدن تمرين كنيد يعني بايد سعي كنيم حساسيتها را بالا ببريم و توانايي جذب و گرفتن همه امواجي را كه از آدمها روابط و موقعيتهايشان منتشر ميشود را كسب كنيم توجه داشته باشيم كه اين حساسيتها با احساساتي بودن به شدت فرق دارد احساساتي بودن يعني خود را به دست احساسات سپردن يعني در احساسات فرو رفتن و غرقشدن در سالهاي تدريس به دفعات بسياري از هنر جويان پرسيدهاند كه چرا هر چه مينويسند مفهومي ندارد چرا شخصيتهاي آثارشان عميق نيست و يا خط طرح داستان فاقد منطق است و نتيجتاً نويسنده شدنشان دارد به رويايي واهي تبديل ميشود خب اين دوستان بايد ابتدا با توجه مطالعه و تجربه خود را به خوب ديدن مسلح كنند آنها بايد بيش از هر چيز يك بيننده دقيق باشند تا متوجه مسائلي شوند كه مخاطبان آثارشان هنوز متوجه آن نشدهاند و يا بر روي آنها توجه و دقت كافي ذكر كردهاند واقعيت اين است كه دنيا و موجوداتش در چشم نويسندگان صاحب نبوغ به همان شكلهاي معمول سنتي نيست كه ديده ميشود بلكه مجموعهاي از غافلگيريهاي منحصر بفرد است كه نويسندگان متبحر آموختهاند كه آنها را به روش خاص خودشان ببينند و بر كاغذ بياورند پس بهتر است قبل از نوشتن ابتدا ياد بگيريم كه چگونه ميتوان خوب ، دقيق ، و عميق ببينيم . :زاويه ديد اين مبحث را با يك پرسش شروع ميكنيم ! آيا ميدانيد نخستين مسئلهاي كه نويسنده به هنگام شروع داستان با آن مواجه ميشود ، چه ميباشد ؟ پاسخ : بالاخره چه كسي ميخواهد داستان من را تعريف كند ؟ يا راوي داستان كيست ؟ يا از چه زاويه ديدي بايد استفاده كنم ؟به نظر بسياري از منتقدان ، گزينش راوي يا انتخاب زاويه ديد مناسب ،مهمترين گزينشي است كه نويسنده به آن دست ميزند نويسندگان مطرح و شناخته شده وسواس بسياري ، در انتخاب زاويه ديد داستان نشان ميدهند:چرا ؟ براي اينكه حوادث ، كنشها : و وقايع ناگزير توسط كلمات در اختيار خواننده قرار ميگيرد ،اما آنچه مهم است اين است كه به ياري كلمات چه كسي يا چه شخصيتي ؟! انتخاب صحيح روايتگر موجب بر انگيختن عاطفي و ذهني خواننده شده ، نهايتاً شركت خواننده را در اثر موجب ميشود . اينك به توضيح و تعريف انواع زاويه ديد (نظرگاه) همراه با مثالهايي ميپردازيم اما آنچه لازم است اشاره شود اين نكته ميباشد كه زاويه ديد دوم شخص را در مبحث مونولوگ (تكگويي) توضيح و تشريح خواهيم كرد . تعريف زاويه ديد زاويه ديد يا نظرگاه به منظري گفته ميشود كه رويدادهاي داستان از آنجا ديده ميشود و يا ميتوان گفت به روايتگري اطلاق ميگردد كه نويسنده به ياري او داستان خود را براي خواننده با ميگويد . بررسي انواع نظرگاهها الف: زاويه ديد اول شخص مفرد 1- ازديد شخصيت اصلي 2-از ديد شخصيت فرعي نويسنده در داخل يكي از شخصيتها رفته، از چشم خواننده ناپدپد ميشود . و اين شخصيت برگزيده نويسنده است كه به جاي نويسنده ، داستان را به طريق اول شخص نقل ميكند. اين شخصيت ممكن است فرعي و يا اصلي باشد ، درحوادث داستان شركت داشته يا فقط ناظر حوادث داستان باشد . در مثال ذكر شده ، نويسنده هر چه را اتفاق ميافتد از ديد ملخ ميبيند يعني همه افسانه ، بيان افكار و احساسات ملخ از زبان خود اوست . از گرسنگي و سرما كزكرده بودم و مورچه را ميديدم كه داشت دانه ذرتي را كه از تابستان قبل انبار كرده بود ، هنهن كنان برروي برفها ميكشيد . شاخكهايم از سرما جمع شده بود و پاي چپ عقبم بياختيار ميلرزيد آخرالامر ديگر نتوانستم طاقت بياورم .گفتم :