فول فایل

مقدمه امروزه مهمترين دغدغه‌ نظام آموزشی و پرورشی يك كشور، ايجاد بستری مناسب جهت رشد و تعالی سرما يه‌های فكری در جامعه‌ی ‏اطلاعاتی و دانايی ‌محور می باشد. برای آنكه همه‌ گروه‌های اجتماعی قادر باشند به طور مؤثّر در چنين جامعه‌ای مشاركت داشته باشند، ‏بايد يادگيری پيوسته، خلاقيت، نوآوری و نيز مشاركت فعال و سازنده‌‌ اجتماعی را بياموزند. تحقّق اين امر مستلزم تعريف مجدد و نوينی از ‏نقش و كاركرد مدارس به عنوان اصلی ‌ترين نهادهای آموزشی در جامعه می ‌باشد.‏ امروزه نظام آموزشی كشور به مدرسه‌ا‌ی نياز دارد كه با بهره‌گيری از فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات، امکان يادگيری پيوسته را فراهم ‏نموده و فرصت‌های نوينی را در اختيار افراد برای تجربه‌ی زندگی در جامعه‌ اطلاعاتی قرار ‌دهد، به گونه‌ای كه اين فناوري نه به عنوان ابزار، ‏بلکه در قالب زیرساخت توانمند‌ساز برای تعليم و آموزش حرفه‌ای محسوب ‌‌شود.‏ به كارگيری گسترده‌ی فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات در فرايند آموزش و پرورش، همزمان با تحوّل در رويكردهای آموزشی درجهان، زمينه‌‌ی شكل‌گيری مدارس هوشمند ‏را فراهم آورده است. در اين مدارس‌، فرايندهای یاددهی - يادگيری تقويت شده و محيط تعاملی يكپارچه برای ارتقای ‏مهارت‌های كليدی دانش‌آموزان با تكيه بر فعاليت‌های گروهی، در عصر دانايی محور فراهم می ‌شود. با توجه به اهمیت این موضوع در گزارش تخصصی حاضر، به مطالعه و بررسی تاثیر هوشمندسازی کلاس درس در تعمیق و سرعت یادگیری دانش آموزان در درس علوم تجربی پرداخته شده است. اهمیت نقش کلاس هوشمند بر تدریس علوم تجربی در کلاس درس معمولی ، طرح درس معلم شامل مجموعه ای از دستورالعمل ها، برنامه های درسی ، سؤالات و تمرینات اضافه، امتحانات کلاسی و ... می شود. اما در کلاس هوشمند علاوه بر این موارد، معلم از مواد آموزشی چندرسانه ای شامل فیلم، عکس، صدا، اسلاید و ... استفاده می کند تا کیفیت و ماندگاری آموزش را ارتقا بخشد. این قدم اول در راه حرکت به سمت مدارس هوشمند است. درباره ی تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر نظام آموزشی (و به طور خاص مدارس) دو رویکرد متفاوت وجود دارد. برخی معتقدند، اثر فناوری های جدید تدریجی است و صرفاً انتقال برنامه ی درسی سنتی را کارآمدتر می سازد و در واقع، دسترسی به اطلاعات سریع تر می شود. رویکردی دیگر معتقد است ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به مدرسه ها، هدف ها و ابزارهای تعلیم و تربیت را به طور اساسی تغییر می دهد. از این دیدگاه فناوری اطلاعات بر مرزهای ساختاری نظام آموزش سنتی فایق می آید. با این که موارد بالا از دستاوردهای استفاده از فناوری اطلاعات است، با این حال ساده لوحانه است اگر تصور کنیم ورود فناوری اطلاعات (در جلوه های متفاوت آن : اینترنت ، رایانه ، چند رسانه ای و ... ) به تنهایی باعث انقلاب آموزشی شود. اگر فرهنگ یاد دهی – یادگیری در نظام آموزشی تحول نپذیرد ، ورود فناوری های اطلاعاتی نه تنها تحولی ایجاد نخواهد کرد ، بلکه به تقویت سنت های محافظه کارانه ی آموزشی منجر خواهد شد. در کلاس هوشمند ، کامپیوتر در نحوه تدریس و ارزشیابی تأ ثیر می‌گذارد و برنامه‌های درسی را تا حدودی تغییر می‌دهد. ولی در