فول فایل

باغ دولت آباد معرفي باغ دولت آباد يزد كه يكي از باغهاي بزرگ ايران و از آثار دوره زنديه مي باشد داراي مرتفع ترين بادگير شناسايي شده در ايران است. مساحت زمينهاي باغ در اسناد مختلف تاريخي 2000 جريب ذكر گرديده است. مساحت كل عرصه و اعيان اين باغ كه محصور است حدود 40000 متر مربع مي باشد. چند هكتار زمين نيز در ضلع غربي باغ به عنوان موقوفات باغ دولت آباد وجود دارند. عناصر تشكيل دهنده باغ دولت آباد عبارتند از چند عمارت شامل: عمارت تالار آيينه، عمارت سردر، عمارت بهشت آيين، عمارت بادگير، عمارت حرمخانه يا حرمسرا، عمارت تهراني، عمارت مستخدمين يا خانه ي خدم و حشم و آشپزخانه ها و ديوانخانه به شكل مثمن، ساباط، آب انبار، درشكه خانه، اصطبل تابستانه و زمستانه و همچنين داراي قنات، حوضها و جداول آب متعدد در فضاي باغ است. قنات تاريخي عظيم و مهم دولت آباد با قدمتي بيش از دويست سال از بهم پيوستن پنج رشته قنات تشكيل شده كه از ارتفاعات مهريز سرچشمه ميگرفته و پس از مشروب نمودن بخشي از اراضي مهريز و به كار انداختن چند آسياب آبي و پس از طي بيش از 50 كيلومتــر به يزد ميرسيده و آبادي هايي چند در اطراف يزد چون آبشاهي، خــرمشاه و باغ دولت آباد را آبياري مي كرده است. اما اين باغ در حال حاضر توسط چاه نيمه عميق مجاور باغ آبياري ميشود. در باغ دولت آباد يزد كه بنايي در بالاي باغ با يك بادگير، و بعد از آن يك هشتي و سه اتاق در بالا و طرفين آن، و يك بنا در سمت راست و يك بنا در سمت چپ و يك سردر دارد، معمار با بازي وصف ناپذيري بارها آب را به درون زمين برده و بيرون آورده است. ابتدا آب را در زير بادگير در يك حوض يكپارچه مرمر بوده كه مي جوشد و در آن بالا مي آيد. بعد آب وارد حوضي در وسط هشتي مي شود. از وسط هشتي به سه حوض كشيده دراز در سه شاه نشين مي رود. در مقابل ((ارسي)) اتاقها سه ((سينه كبكي)) است از سنگ مرمر كه آن را به شكلي مي تراشيدند تا موج ايجاد كند و آب را وقتي كه كم است بيشتر نشان دهد. آب از هرسينه كبكي وارد يك حوض كلگي مي شود، و از آنجا در جويهايي در دو طرف ميان كرت جاري مي شود و به سردر مي رسد؛ گاه آب در اين مرحله وارد آبگرداني بسيار زيبا مي شد كه در باغ دولت آباد يزد به كلي از بين رفته است. بعد از آن آب از زير سردر عمارت بيرون مي رفت و به يك استخر بزرگ 12 ضلعي مي رسيد و به استخر ديگر در سه طرفشان. آب از اين استخرها به خيابانها و آباديها مي رفت و سرانجام به مصرف كشت و زرع مي رسيد.