فول فایل

راه حل‏هاى سياسى حل و فصل اختلافات بين المللى تاريخچه حل و فصل مسالمت‏آميز اختلافات بين‏المللى در دوران كهن، دولت‏ها سعى در حل و فصل اختلافات خود داشتند، ولى مهم‏ترين روشى كه آن‏ها براى حل اختلافاتشان به كار مى‏بردند، توسل به جنگ بود و تا مدت‏ها نيز در حقوق بين الملل مجاز شمرده مى‏شد و بعضى از دانشمندان جنگ را يك پديده طبيعى در صحنه بين الملل مى‏دانستند . به دليل خسارت‏هاى زياد ناشى از جنگ، توسل به زور به مرور زمان مطرود شد و كشورها سعى كردند اختلافاتشان را از طرق مسالمت‏آميز حل و فصل نمايند . تلاش‏هاى زيادى در باب توسل به شيوه‏هاى مسالمت‏آميز براى حل و فصل اختلافات بين‏المللى صورت گرفته‏اند، ولى تلاش جدى اوليه و فراگير در سطح جهانى را بايد در كنفرانسهاى لاهه و پس از آن يافت . (1) كنفرانس‏هاى 1899 و 1907 صلح لاهه كنفرانسى با پيشنهاد نيكولاى دوم، تزار روسيه، براى خاتمه دادن به توسعه روز افزون تسليحات و صلحى پايدار براى عموم در 29 ژوئيه 1899 تشكيل شد . كشورها ضمن استقبال از اين كنوانسيون، موافقت كردند تا در صورت بروز اختلافات، پيش از آن كه به جنگ متوسل شوند تا آن جا كه امكان دارد، خواستار وساطت دولت‏هاى ثالث گردند و ايجاد يك كميسيون تحقيق بين‏المللى براى كشف حقايق از جمله مصوبات اين كنوانسيون بود . البته هرگونه تلاش براى حكميت اجبارى با شكست مواجه شد . كنفرانس 1907 صلح لاهه بيش‏تر براى رفع برخى نارسايى‏ها در كنوانسيون 1899 لاهه بود . كنوانسيون سوم لاهه با فراهم شدن مقدمات جنگ جهانى اول، توفيقى نيافت و مجموع كنفرانسهاى صلح لاهه توافق آغازين جامعه ملل براى تدوين حقوق و شيوه‏هاى مسالمت‏آميز حل اختلافات بودند . ميثاق جامعه ملل در مقايسه با كنوانسيون‏هاى لاهه، «ميثاق جامعه ملل‏» گامى به جلوتر بود . طبق مواد 12 تا 15 ميثاق، حفظ صلح و منيت‏بين‏المللى و جلوگيرى از تجاوز و شيوه‏هاى مسالمت‏آميز حل اختلافات بين‏المللى از جايگاه ويژه‏اى برخوردار است . در جهت تحقق حفظ صلح و جلوگيرى از توسل به زور، كشورهاى عضو مكلف شدند اختلافات خود را از طريق حكميت و رسيدگى قضايى و يا از طريق دپيلماتيك و سياسى حل و فصل نمايند در همين زمينه، درسال‏1930ديوان دايمى‏دادگسترى‏بين‏المللى‏وجود آمد . (2) البته در ميثاق جامعه ملل هم توسل به زور ممنوع نشده بود . (3) تا به وجود آمدن منشور سازمان ملل، توافق‏هاى ديگرى نيز در زمينه حل مسالمت‏آميز اختلافات بين‏المللى صورت گرفتند; مانند: «پروتكل ژنو» 1924 و پيمان «بريان كلوك‏» 1928 كه در ماده 2 آن آمده است: «اعضا كليه اختلافات و منازعات را بر هر ماهيت و منشا فقط از راه‏هاى مسالمت‏آميز حل و فصل مى‏كنند .»