فول فایل

يكي از عوامل موثر در مقاومت بتن (بطور غيرمستقيم)، رعايت ضوابط دانه بندي شن و ماسه است كه در طرح مخلوط بتن اهميت زيادي دارد. از نظر تئوري، دانه بندي خوب به قسمي است كه دانه هاي ريزتر فضاي خالي بين دانه هاي درشت تر را پر كنند و باعث تراكم هرچه بيشتر شن و ماسه در بتن شوند. تراكم بيشتر بتن باعث افزايش وزن مخصوص و همچنين مقاومت آن نسبت به نمونه مشابه مي شود. با مقاومت ثابت، بتن با دانه بندي بهتر احتياج به سيمان كمتري دارد و چون سيمان از مصالح نسبتاً گران است، لذا دانه بندي بهتر اقتصادي تر است. دانه بندي يعني عمل تقسيم سنگدانه ها به بخش هاي مختلف ذرات هم اندازه و تعيين توزيع وزني آنها. در عمل هر بخش حاوي ذرات بين حدود اندازه ايي معين مي باشد كه اين حدود همان اندازه هاي چشمه هاي الك هاي استاندارد هستند. براي درك بهتر، اين توزيع با منحني نشان داده مي شود (منحني دانه بندي). بايد متذكر شد كه هيچگونه منحني دانه بندي ايده آل وجود ندارد ولي هدف، حصول يك حد اعتدال است. سواي الزامات فيزيكي، جنبه هاي اقتصادي را هم نبايد فراموش نمود. بتن بايد با مصالحي ساخته شود كه بتوان آنها را با هزينه كم توليد نمود و بنابراين نمي توان هيچگونه محدوديت هاي بسيار باريكي را براي سنگدانه ها قايل شد. پيشنهاد شده است كه عوامل اصلي كنترل كننده دانه بندي مطلوب سنگدانه ها عبارتند از: مساحت سطح سنگدانه ها (تعيين كننده مقدار آب لازم براي تر نمودن تمامي مواد جامد). حجم نسبي اشغال شده بوسيله سنگدانه ها، كارايي بتن و تمايل به جداشدگي مواد از يكديگر. مدول نرمي عدد منفردي است كه از نتايج آزمايش دانه بندي ماسه بدست مي آيد و برابر است با مجموع درصد هاي تجمعي مانده روي الك No.100 و الك هاي بالاي آن مستقيم بر صد. اين عدد نشان دهنده متوسط اندازه دانه هاي ماسه است، بطوريكه مدول نرمي كم نشان دهنده ريز دانه بودن ماسه و مدول نرمي زياد نشان دهنده درشت دانه بودن ماسه است. واضح است كه يك عدد متوسط نمي تواند معرف يك توزيع باشد، لذا مدول نرمي نمي تواند معرف منحني هاي دانه بندي مختلف باشد. از مدول نرمي در ارزيابي سنگدانه ها و بعضي روش هاي طرح اختلاط بتن استفاده مي شود. استاندارد ASTM-C33 تصريح كرده است كه مدول نرمي ماسه مورد استفاده براي ساخت بتن بايد بين 3/2 تا 1/3 باشد. مراحل آزمايش 1- از دپوي مصالح سنگي آزمايشگاه به ميزان gr4000 ماسه و يا gr 10000 شن خشك نمونه برداري نماييد. نمونه سنگدانه بايد نماينده كل توده سنگدانه باشد، در غير اينصورت نتايج آزمايش قابل استناد نخواهد بود. براي اينكار سعي كنيد نمونه سنگدانه ها از قسمت هاي مختلف دپو تهيه شده باشد. 2- نمونه را كاملاً مخلوط نموده و ميزان آن را به مقدار مناسبي (در حدود gr 1000 براي ماسه و gr 2500 براي شن) براي انجام آزمايش كاهش دهيد. براي اينكار از روشي موسوم به روش كوارتر يا روش چهار – دو استفاده كنيد. نمونه سنگدانه ها را بر روي يك سطح صاف پخش كنيد. با وسيله مناسبي آن را به چهار قسمت تقريباً مساوي تقسيم نماييد. دو قسمت از اين چهار قسمت را كه بصورت ضربدري مقابل يكديگر هستند انتخاب نموده و بقيه دانه ها را كنار بگذاريد. باين دو قسمت را با هم كاملاً مخلوط كرده و دوبار عمل چهار – دو را روي آن انجام دهيد. سنگدانه هاي باقيمانده را وزن نماييد. 3- معمولاً الك هاي مناسب براي دانه بندي يك نمونه ماسه بشرح زير مي باشند: