فول فایل

سبک شناسی معماری ایران : دیباچه : هنر و معماری در جهان پهناور اسلام دارای 4 شیوه بنیادی است این 4 شیوه چنین هستند : 1 ) شیوه مصری : این شیوه از معماری کهن مصر ریشه گرفته در کشور اسلامی شرق آفریقا، مصر، سودان و کشور پیرامون را دربر می گیرد. 2 ) شیوه شامی : این شیوه از هنر و معماری بیزانس ریشه گرفته و کشور سوریه، فلسطین، لبنان و اردن و بخشی از ترکیه را دربر می گیرد و دارای ویژگی مشترکی با شیوه مصری است. 3 ) شیوه ی مغربی : شیوه ای بسیار پیشرفته و دربر گیرنده کشور مراکش امروز، الجزایر و جنوب اسپانیا می باشد. 4 ) شیوه ایرانی : این شیوه از همه ارزشمندتر و گسترده تر بوده و کشورهای میانرودان (عراق)، ایران، افغانستان، پاکستان، جمهوری های فراروی (ماوراءالنهر) ازبکستان، تاجیکستان و .... تا هند و اندونزی می باشد. سبک شناسی معماری ایرانی در طی 6 شیوه بررسی می شود که این شش سبک بر پایه خاستگاهشان نام گذاری کرده وآنها را چنین می نامند : پارسی و پارتی از پیش از اسلام، خراسانی، رازی، آذری و اصفهانی از پس از اسلام. بخش اول : اصول معماری ایرانی : هنر و معماری ایران دارای چند اصل بوده که چنین هستند : مردم واری، پرهیز از بیهودگی، نیارش، خودبسندگی و درون گرایی. مردم واری : مردم واری به معنای رعایت تناسب میان اندام های ساختمان و با اندام های انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان سازی است. پرهیز از بیهودگی : در معماری ایران تلاش می شده کار بیهوده در ساختمان سازی نکنند و از اسراف پرهیز می کردند این اصل هم پیش از اسلام و هم پس از آن مراعات می شده است. در قرآن کریم آمده مومنان، آنانکه از بیهودگی روی گردانند. نیارش : نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه (مصالح) شناسی گفته می شده است. معماران گذشته به نیارش ساختمان بسیار توجه می کردند و آنرا از زیبایی جدا نمی دانستند پیمون، اندازه های خرد و یکسانی بود که در هرجا در خورنیازی که بدان بکار گرفته می شود. پیروی از پیمون هرگونه نگرانی معمار را درباره ی نااستواری یا نازیبایی ساختمان از میان می برده است.