فول فایل

مقدمه: با توجه به پيشرفت روز افزون تكنولوژي در صنايع ساختمان سازي و حجم انبوه پروژه هاي عمراني در كشور، توجه به دانش مديريت پروژه در علم امروز ساخت و ساز امري غيرقابل اجتناب است. بدون شك با به كارگيري اصول مديريت پروژه و ساخت، با آميزش علم و تكنولوژي مي توان بر كليه جهات پروژه هاي عمراني تاثيرگذار بود. درس روشهاي مديريت پروژه كه در مقطع كارشناسي ارشد مديريت پروژه و ساخت تدريس مي گردد، هدف نهايي فوق را دنبال مي كند. تحقيق حاضر، كه به عنوان پروژه تقديم مي گردد، شامل دو بخش است، در بخش اول ضمن تشريح مباحث پيش ساخته سازي در صنعت عمران، تصميم گيري بين روشهاي مختلف ساخت و ساز براي مدير پروژه به عنوان بالاترين تصميم گيرنده تشريح مي گردد و در قسمت دوم كه از مباحث خاص مديريت است به تشريح روشهاي برآورد مالي و مهندسي هزينه پرداخته مي گردد. پيش ساخته سازي انواع مختلف روشهاي ساختمان سازي در ايران با رويكرد صنعتي كردن ساخت و‌ ساز انواع روشهاي ساخت و ساز را مي توان به هفت دسته عمده زير تقسيم‌ بندي نمود: 1) ساختمان سازي با روشهاي ابتدائي: Elementary Building System اين نوع ساختمان سازي از ابتداي تاريخ ساختمان سازي بشر آغاز و تا عصر حاضر نيز ادامه دارد و هنوز در روستاهاي كشور و در حاشيه شهرها نيز به نوعي به اين گونه ساخت و سازها پرداخته مي شود در اين روش، قسمتهاي باربر از خشت و گل و يا چوب و گل و يا گل و سنگ و يا گل و گچ و سنگ و يا خشت و آجر ساخته مي‌شود و پوشش آنها از طاق خشتي و يا تير چوبي و الياف گياهي ساخته مي شود. نيروي انساني به كار گرفته شده در اين ساختمانها بعضاً غير ماهر و يا نيمه ماهر بوده و از مصالح سنتي در دسترس محلي استفاده مي شود. ساختمان سازي با اين گونه روشها حداقل مقاومت را در مقابل حوادث طبيعي (زلزله، سيل، طوفان و…) داراست و مي توان تنها بعنوان يك سرپناه موقت از آن ذكر نمود. 2) ساختمان ساز با روش هاي سنتي و يا متداول: Traditional or Conventional Building System در اين روش، عمليات ساختماني با استفاده از وسايل ابتدائي توسط افراد متخصص و نيمه ماهر و غيرماهر انجام مي شود. ساختمان هاي با ديوار آجري باربر در اين تقسيم بندي منظور مي شوند. برخي از حرفه هاي دست اندركار با اين شيوه عبارتند از: كارگر ساده، بنا، گچ كار، نقاش، آهنگر، لوله كش، سيم كش، عايق كار، كاشي كار، آسفالت كار، شيشه بر و… سرعت اجراي كار ساختمان با اين روش بطور متوسط در ايران 14 تا 18 ساعت براي هر مترمربع زير بنا مي باشد. در حال حاضر در اكثر مناطق غير شهر و بعضي مناطق شهري يا اطراف شهرهاي بزرگ و يا برخي ساختمانهاي خاص (مدارس و مساجد در روستاهاو…) از اين گونه، روش ساخت و ساز استفاده مي شود. ماهرترين استادكاران بنايي و نازك كاران و نجاران سنتي در بين اين گونه سازندگان يافت مي شوند. حداكثر طبقات مجاز با اين روش ساخت 4 طبقه و ارتفاع مجاز 12 متر تجويز مي‌شود. به دليل تحمل بار قائم ساختمان توسط ديوارهاي باربر بر ضخامت ديوارهاي طبقه زيرين افزوده مي شود كه يكي از عوامل بازدارنده در افزايش بيشتر طبقات و يا ارتفاع مي باشد. با ايجاد تمهيداتي نظير شناژهاي افقي وقائم بتني، مي توان از صدمات زلزله كاست.