فول فایل

زمینه های جنبش کارگری در ایران فروپاشی نظام زمينداری و اقتصاد سنتی ايران در دوران حکومت شاهان قاجار، يعنی قرن نوزدهم و اوائل قرن بيستم ميلادی، کشور را از نظر اقتصادی دچار بحران کرد و بسياری از دهقانانی که تا آن زمان با توليد محصولات کشاورزی زندگی شان را می گذراندند با بيکاری و فقر روبرو شدند. از سوی ديگر، پيشه وران جزء که با خرده فروشی محصولات خود معاششان را تأمين می کردند، بتدريج وسيله درآمد خود را از دست دادند و تعداد روزافزونی از هردو گروه به نيروی کارگری پيوست. از آنجا که شرايط مناسب برای اشتغال اين نيروی کار عظيم در داخل ايران به اندازه کافی فراهم نبود بسياری از کسانی که در جستجوی کار بودند به کشورهای ديگر از جمله هندوستان، ترکيه عثمانی، کشورهای منطقه قفقاز و آسيای ميانه و روسيه تزاری مهاجرت کردند. آنچه از وضعيت مهاجران ايرانی در روسيه و بويژه منطقه قفقاز در منابع رسمی يا يادداشتهای شخصی به ثبت رسيده نشان می دهد که کارگران ايرانی در اين کشور در وضعيتی طاقت فرسا به سر می بردند و از نظر مالی اغلب در مضيقه بودند. به عنوان مثال، در سال (۱۲۸۴ خورشيدی) کنسول ايران در باکو به دولت ايران اطلاع داد که حدود بيست هزار تبعه تهيدست و گرسنگی کشيده ايران در باکو زندگی می کنند. بسياری از اين مهاجران به کارهای کم درآمدی از قبيل کشاورزی در مقابل دريافت دستمزد، باربری يا مزدوری در کارخانه ها و ديگر بنگاههای صنعتی اشتغال داشتند که با گذشت زمان تعداد ايرانيانی که در مراکز صنعتی سرگرم به کار بودند افزايش يافت. جنبش کارگری وگنج مایه سرمایه داران برنامه رژیم جهت مهار جنبش کارگری با توجه به پتانسیل بالای مبارزاتی کارگران طی دوران یکساله سرنگونی رژیم سلطنتی، حاکمان جدید با برنامه ای از پیش تعیین شده شروع به سرکوب فعالین جنبش کارگری کردند.